Vakit akşam üzeri. Mevsim ilkbahar. Sert bir rüzgar var ama hava o kadar insanı üşüten cinsten değil. Çevreyi fotoğraflamak istedik ancak tam o sırada fotoğraf arkadaşım otlaktaki koyunları keşfetmiş… Bir ıslıkla benim de fark etmemi, oraya yönelmemi istiyor…
Meradaki koyunları ve yavruları olan kuzuları görünce büyük bir heyecenla koşturdum…
Gün zevale tatlı tatlı meylederken sürü geliyor. Belki 15-20 tane koyun var. Önce sağılıyorlar. Mübarek hayvanlar ind-i ilahiden kendilerine verilen vazife üzerine mükemmel bir itaatle insanoğluna teslim oluyor, sütünden almasına izin veriyor...
İnsanoğlu alacağını aldıktan sonra asıl olay başlıyor.
Gün boyu annelerini ağılda beklemiş olan kuzular salıveriliyor. Birden ortalığı bir vaveyla kaplıyor. Annesini arayan kuzular, kuzusunu arayan anneler. Bir meleşme bir telaş... Derken bir iki dakika içinde o kalabalıkta her bir kuzu annesi ile buluşuyor ve başlıyor annesini emmeye. İşte bu, ortalığı şaşırtan derin bir sessizliğin aldığı an. Adeta annelerin ve kuzuların mutluluğu elle tutulabilir yoğunlukta...
Rahmet tecessüm etmiş sanki... Bu anı kaydetmek etmek ne güzel! Hangi fotoğraf bu anı yaşatabilir? Görmek lazım, hissetmek lazım...
Yorumlar
Yorum Gönder