Leylekler

Leylekler yuvalarını insanlara yakın yaparlar. İnsanlara güven duyarlar. İnsanlara dostturlar. Biz de onlara dokunmayız. Onlara zarar verenin zarar göreceğine inanırız. Onları mübarek hayvanlar olarak biliriz. Hatta güneyden geldikleri için güneyimizde bulunan kabeye nisbetle bazı yörelerde onlara “hacı leylek” denildiğini biliriz. Tarih, atalarımızın onların hasta ve yaralılarına bakmak için vakıflar kurduğunu yazar.

Leylekleri gördüğümüzde ilkbaharın geldiğini anlıyoruz. Çünkü leylekler baharın müjdecisidir. Ardından her taraf yeşillik olur ve bu topraklar bereketlenir. Leylekler çiftçi için faydalı ve zararsız bir hayvandır. Yanınızda yıllarca kalsalar hiçbir zarar görmezsiniz. Doğada ekolojik dengeyi sağlamada çok faydaları olur. Fare, yılan, kurbağa popülasyonunun aşırı çoğalmasına engel olurlar.

Leylekler genelde ova köylerimize gelirler. Özellikle sulak alanlara. Leyleklerin buraya gelmesinden mutluluk duyuyoruz. Leylek geldiği zaman bereket getiriyor.

Leylekler her sene aynı yuvaya yerleşiyorlar. Kimse bir başkasının yuvasına gitmiyor. Ayrıca yuvalarını yan yana yapmıyor, her yuva arasına bir direk mesafe bırakıyorlar. Bunu rahat uçabilmek için yapıyorlar.

Bazen yumurtalarını veya yavrularını yuvalarından atmalarının sebebi, ölen eşlerinin yerine gelen yeni eşleri bir önceki eşin yavrularını kabullenmemesi ve kendine ait yeni bir nesil üretmek istemelerindendir.

Leyleklerin sürüler şeklinde gittiğine şahit olmuşum ama geldiklerinde kalabalıklarına şahit olmadım. Gitmeden önce yavrularını yıkayıp, uçurmaya hazırlıyor, ardından göç ediyorlar. Leyleklerden bazıları da göç etmiyor. Bu leyleklerin bir kısmı çok yaşlı veya sakat oluyor. Bir kısmı da onlara bakmak için kalıyor.