Annemin ara sıra anlattığı bir hatırasıdır: Rahmetli dedem anneme küçükken saat almış. Annemin sevinç bir milyon. Boş bir odaya girip "Benim de saatim var, benim de saatim var!" diye zıplayıp durmuş. Geçenlerde bizim kızla Heidi izlerken aynı sahneyi gördüm. Heidi'ye dedesi şapka alıyor. Şapkayı görünce gözleri kocaman oluyor bizimkinin. Sonra da şapkam var artık diye keçilerin arasında hoplayıp zıplıyor. Şimdiki çocukların ekseriyeti bu histen mahrum. Gerçi ne alsan gene isteyecek bir şey buluyor, çocuk...
Kıssadan hisse: Fazla sıkmak da iyi değil, fazla vermek de. Orta yolu bulmalı...
Abdulhamit Karagiyim
Yorumlar
Yorum Gönder