Bu Dünya Benim Memleket!

Kendimi bildim bileli yollarda tükettim koskoca bir ömrü
Bir uçtan bir uca gezdim şu fani dünyayı
Okumuşu, cahili, yoksulu, zengini hiç farkı yok, hepsi aynı
Sonunda ben de anladım Hanya'yı Konya'yı

Sanki insanlık pazara çıkmış, ekmek aslanın ağzında
Bir sıcak çorba içer misin diyen yok

Dört duvarı ören çatısını kapatıp içerden kitlemiş kapıyı
Bir döşek de sana serelim buyur diyen yok

Tek bir soru, hemşerim memleket nire?
Bu dünya benim memleket
(Hayır anlamadın), hemşerim esas memleket nire?
Bu dünya benim memleket
Tövbe, tövbe, tövbe, tövbe

Kardeşlik ve eşitlik üstüne uzun uzun nutuklar çekip
Niye senin derin benden daha koyu diyen çok.
Kaşının altında gözün var diye silahlanıp ölüme koşarken
Kalan dul ve yetim ne yer, ne içer soran yok:

Barış garibim bulamadı çözümü, oturdu etti bunca sözü
Gelin hep beraber anlaşalım diyen yok
Zaten paramparça bölünmüş ve yaşanmaz olmuş dünyamız
Daha fazla kesip bölmeye hiç gerek yok

Tek bir soru, hemşerim memleket nire?
Bu dünya benim memleket
Hayır anlamadın, hemşerim esas memleket nire?
Dedim ya yahu bu dünya benim memleket
Tövbe, tövbe, tövbe, tövbe

Hemşerim memleket nire?
Bu dünya benim memleket
Hayır anlamadın, hemşerim esas memleket nire?
Bu dünya benim memleket