Fotoğraf sanatı konusunda zamanla tanıştığım, büyük gördüğüm, sürekli takip ettiklerim var. Fotoğraflarına bakar, kendimce dersler çıkarır, beğenir, takdir ederim. Sosyal medyada, fotoğraf sitelerinde paylaşımlarını görür, mutlaka altına beğeni ifademi koyarım.
Ancak bu arkadaş edindiğim ustalar bir gün olsun bizim paylaştıklarımıza bakmaz, değerlendirme tenezzülünde bulunmazlar. Lakin onlar sürekli takdir edilmeyi, beğeni toplamayı sırf kendilerine layık görürler. Onlar size zaman ayıramazlar, siz en değerli zamanınızı onlara ayırmalısınız, üstelik alkışlamalısınız. Bu sadece kendim için değil, benim gibi olanlar için de geçerli.
Ben artık bunda bir kibir ve mağruriyet seziyorum. Kibir ve gurur ise insanı soğutuyor, uzaklaştırıyor. Varsın onlar mekan edindikleri zirvelerinde yalnız kalsınlar. Onları artık arkadaşlıktan çıkarıyorum ve halka bir şeyler sunan sanatı yeğliyorum.
Bizler sonsuz Cemal ve Kemal sahibinin sergilediği güzellikleri göstermede birer vasıtayız. O razı olsun, yeter.
Eğer insanlara estetik, nezaket, güzellik katabiliyorsanız, bir şeyler verebiliyorsanız sanatınız bir şey ifade ediyor. Güzellik ve mükemmellik yansıtıldıkça, takdir edildikçe bir mana ifade ediyor, kendini gösteriyor. Toplumda güzelliklere, iyiliklere, hayra ne kadar vesile olabiliyorsanız, o kadar iyi iş yapıyorsunuz, demektir.
Yorumlar
Yorum Gönder